نکته‌ای که در همان اوایل ورودتان به آلمان، و در هنگام سفر با قطار در این کشور، متوجه آن خواهید شد، اسامی اختصاری که برای انواع مختلف قطارهای شهری و بین شهری استفاده می شود و می تواند تا حدودی گیج کننده باشد.
پس بیایید همینجا یاد بگیریم که،IC مخفف Inter City
ICE مخفف Inter City Express
EC مخفف Euro City
EN مخفف Euro Night است.
همه این قطارها برای مسافت های طولانی هستند، و فقط در شهرهای بزرگ توقف می کنند و با سرعت زیاد حرکت می کنند.
البته در سیستم حمل و نقل ریلی منطقه ای نیز از یک سری اختصارات استفاده می شود که عبارتند از:
RE مخفف Regional Express (در یک منطقه) و RB مخفف Regional Bahn (در تمام ایستگاه های یک منطقه توقف می کند و تا حدودی کندتر از RE است).
روزانه میلیون ها مسافر از قطارهای منطقه ای استفاده میکنند. در این قطارها امکانات کمتری ارائه می شود و هیچ تضمینی وجود ندارد که صندلی خالی برای شما موجود باشد، و شاید مجبور شوید که در کل مسیر سرِپا بایستید و یا روی پله‌ها یا کف قطار بنشینید!
بر اساس یک نظرسنجی که در سال ۲۰۲۰ انجام شده، اگرچه قطارها اغلب در ساعات شلوغی پر هستند، اما تنها ۱۳ درصد از مسافران در آلمان، برای رسیدن به محل کار خود از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده میکنند، و دو سوم‌شان از خودروی شخصی تا محل کار – حتی برای مسافت های کوتاه – استفاده میکنند.
حمل و نقل عمومی، زمانی که با ظرفیت کامل کار می کند، نسبت به خودروهای شخصی مطلوب تر است. اما زمان رسیدن از مبدا به مقصد، معمولا با اتوبوس و قطار بیشتر از خودروی شخصی طول می کشد. علاوه بر این، تاخیر و لغو قطار ها هم برخی از مسافران را از استفاده از انها منصرف می کند. در سال ۲۰۱۹، از هر چهار قطار مسافت های طولانی که توسط دویچه‌بان¹ اداره می شود، یکی با تاخیر مواجه شده است. با این وجود، اگر قطارها کمتر از شش دقیقه تاخیر در حرکت داشته باشند، سرِ وقت در نظر گرفته می شوند.
شخصا از سیستم حمل و نقل عمومی در آلمان راضی نیستم، اما با توجه به تجربه های قبلی ام از اقامت‌های بلند و کوتاه مدت در چند کشور دیگر مانند فرانسه، ایتالیا، هلند، ترکیه و… می توانم از سیستم حمل و نقل عمومی آلمان دفاع کنم.
۱- دویچه بان (به آلمانی: Deutsche Bahn AG؛ به‌صورت مخفف DB) نام شرکت ملی راه‌آهن آلمان است.
